Maślan sodu, probiotyki i postbiotyki w zapobieganiu skutków ubocznych leczenia zakażenia H. pylori

Zakażenie Helicobacter pylori charakteryzuje się przewlekłym zapaleniem błony śluzowej żołądka, może prowadzić do powstania wrzodów trawiennych oraz zwiększać ryzyko rozwoju raka żołądka. Chociaż często jest bezobjawowe, może powodować objawy dyspeptyczne, a jego leczenie wymaga skojarzonej antybiotykoterapii. Maślan sodu wspiera zdrowie jelit podczas leczenia H. pylori, chroniąc barierę jelitową, redukując stany zapalne oraz wspierając odbudowę mikroflory jelitowej. Dzięki temu może zapobiegać wielu skutkom ubocznym związanym z antybiotykoterapią, takimi jak biegunka, bóle brzucha i inne problemy trawienne.

Czym charakteryzuje się zakażenie Helicobacter pylori?

Zakażenie Helicobacter pylori (H. pylori) jest infekcją bakteryjną, która dotyka błony śluzowej żołądka i dwunastnicy. Jest to jedna z najczęstszych infekcji na świecie.

Przyczyna wrzodów żołądka i dwunastnicy

H. pylori jest główną przyczyną wrzodów trawiennych, w tym wrzodów żołądka i dwunastnicy. Bakteria osiedla się w błonie śluzowej żołądka, gdzie powoduje przewlekły stan zapalny, który może prowadzić do powstawania wrzodów.

Przewlekłe zapalenie błony śluzowej żołądka

Infekcja H. pylori powoduje przewlekłe zapalenie błony śluzowej żołądka

Objawy kliniczne

Zakażenie w większości wypadków jest bezobjawowe, ale u części osób występują objawy, które mogą obejmować:

Ból w nadbrzuszu – najczęściej pojawia się uczucie pieczenia lub dyskomfortu w górnej części brzucha, często nasilające się na czczo.
Wzdęcia, odbijanie, nudności – objawy te mogą występować szczególnie po posiłkach.
Zgaga – część osób z infekcją H. pylori doświadcza refluksu żołądkowo-przełykowego.
Niedokrwistość – w dłuższej perspektywie zakażenie może prowadzić do utraty krwi, co z kolei może wywołać niedokrwistość.

Diagnostyka

Zakażenie można wykryć za pomocą różnych metod, takich jak:

Test oddechowy na ureazę – pacjent pije roztwór zawierający mocznik znakowany izotopem węgla. Jeśli obecne są bakterie, rozkładają one mocznik, uwalniając dwutlenek węgla, który jest wykrywany w oddechu.
Test na antygen H. pylori w kale – służy do wykrywania antygenów bakteryjnych w kale.
Testy serologiczne – poszukują przeciwciał przeciwko H. pylori we krwi, diagnostyka polega głównie na oznaczaniu przeciwciał IgG w surowicy krwi.
Biopsja podczas gastroskopii – w trakcie endoskopii można pobrać próbkę błony śluzowej żołądka i przeprowadzić badanie histopatologiczne lub test ureazowy.

Leczenie

Leczenie zakażenia H. pylori obejmuje terapię skojarzoną, zwykle trwającą 7-14 dni. Najczęściej stosuje się kombinację dwóch antybiotyków (np. amoksycylina i klarytromycyna) oraz inhibitora pompy protonowej (np. omeprazol) w celu zmniejszenia wydzielania kwasu żołądkowego i wspomagania leczenia wrzodów. W leczeniu stosuje się także kombinacje dwóch antybiotyków i soli bizmutu (terapia poczwórna).

Przenoszenie

H. pylori przenosi się głównie drogą oralno-oralną lub fekalno-oralną, często w warunkach niedostatecznej higieny. Bakteria może być przenoszona między członkami rodziny, co może tłumaczyć jej wysoką częstość występowania w niektórych populacjach.

Skutki uboczne leczenia H. pylori

Mimo że terapia skojarzona jest skuteczna w eliminacji bakterii, to może wiązać się z różnymi skutkami ubocznymi. Poniżej znajdują się najczęściej spotykane skutki uboczne leczenia H. pylori.

Problemy żołądkowo-jelitowe

Antybiotyki i leki stosowane w terapii mogą wywoływać objawy ze strony przewodu pokarmowego, takie jak:

Biegunka – spowodowana zaburzeniem równowagi mikroflory jelitowej.
Nudności i wymioty – często występują podczas antybiotykoterapii, zwłaszcza jeśli leki są przyjmowane na pusty żołądek.
Bóle brzucha – skurcze, dyskomfort w nadbrzuszu lub inne dolegliwości żołądkowe.
Wzdęcia i gazy – zaburzenie flory bakteryjnej jelit może prowadzić do zwiększonej produkcji gazów.

Zaburzenia smaku

Niektóre antybiotyki stosowane w terapii H. pylori, takie jak metronidazol czy klarytromycyna, mogą powodować zaburzenia smaku (metaliczny lub gorzki posmak w ustach). Może to być uciążliwe, ale zazwyczaj ustępuje po zakończeniu leczenia.

Rzadkie poważne skutki uboczne

Chociaż rzadkie, leczenie H. pylori może wywołać poważniejsze skutki uboczne, takie jak:

Zapalenie okrężnicy związane z Clostridium difficile – może pojawić się w wyniku długotrwałego stosowania antybiotyków, lub agresywnej antybiotykoterapii, która mocno uszkadza nabłonek jelit i mikrobiotę jelitową, co sprzyja rozwojowi tej groźnej bakterii.
Problemy z wątrobą lub nerkami – długotrwałe lub nieprawidłowe stosowanie niektórych leków może wpłynąć na funkcjonowanie wątroby i nerek.
Rozwój SIBO na skutek długotrwałego przyjmowania inhibitorów pompy protonowej.

Jak minimalizować skutki uboczne?

Probiotyki – stosowanie probiotyków może pomóc w odbudowie flory jelitowej i zmniejszeniu ryzyka biegunki oraz innych problemów żołądkowo-jelitowych.
Postbiotyki to metabolity powstające w wyniku aktywności bakterii probiotycznych. Są one końcowymi produktami fermentacji przeprowadzonej przez mikroorganizmy jelitowe i mogą obejmować krótkołańcuchowe kwasy tłuszczowe (np. maślan, peptydy, polisacharydy, enzymy, białka, oraz inne substancje bioaktywne). W przeciwieństwie do probiotyków, postbiotyki nie zawierają żywych bakterii, ale ich pozytywny wpływ na zdrowie jelit oraz organizm jest istotny. Poprawiają funkcję bariery jelitowej, co zapobiega nadmiernej przepuszczalności jelit (tzw. „leaky gut”). Postbiotyki, takie jak maślan, pomagają w redukcji stanów zapalnych w jelitach, wspierając regenerację nabłonka jelitowego.
Odstęp między dawkami – przyjmowanie probiotyków 2-3 godziny po antybiotykach może zmniejszyć ryzyko ich zniszczenia przez leki.
Prawidłowe nawyki żywieniowe – unikanie ciężkostrawnych potraw i regularne jedzenie podczas terapii mogą pomóc w zminimalizowaniu dyskomfortu żołądkowego.

Pomimo możliwości wystąpienia skutków ubocznych, leczenie H. pylori jest kluczowe dla zapobiegania powikłaniom, takim jak wrzody żołądka, rak żołądka czy przewlekłe zapalenie błony śluzowej żołądka.

Jak maślan sodu zapobiega skutkom ubocznym leczenia Helicobacter Pylori?

Maślan sodu obecny w linii preparatów Intesta® może odgrywać istotną rolę w zapobieganiu skutkom ubocznym leczenia Helicobacter pylori poprzez wspieranie zdrowia jelit i regenerację błony śluzowej żołądka oraz jelit. Antybiotykoterapia stosowana w leczeniu H. pylori może uszkadzać błonę śluzową jelit i żołądka, co może prowadzić do objawów takich jak biegunka, bóle brzucha czy wzdęcia. Maślan sodu działa jako główne źródło energii dla komórek nabłonka jelitowego (enterocytów), wspierając ich regenerację i poprawiając szczelność bariery jelitowej. Leczenie H. pylori może wywoływać stany zapalne w błonie śluzowej żołądka i jelit. Maślan sodu ma także właściwości przeciwzapalne. Redukuje produkcję prozapalnych cytokin i zmniejsza stan zapalny błony śluzowej, co pomaga złagodzić objawy zapalenia związane z antybiotykoterapią. Dzięki temu można zmniejszyć ryzyko pojawienia się bólu brzucha, skurczów czy innych dolegliwości. Maślan sodu poprawia także funkcjonowanie przewodu pokarmowego, regulując motorykę jelit oraz stabilizując pH w jelitach. Może to pomóc w zapobieganiu problemom trawiennym, takim jak wzdęcia, zaparcia czy biegunki, które mogą wystąpić w wyniku zaburzeń spowodowanych antybiotykami

Podczas leczenia antybiotykami dochodzi także do znacznego zaburzenia równowagi mikroflory jelitowej, co może prowadzić do biegunki i innych problemów żołądkowo-jelitowych. Maślan sodu sprzyja wzrostowi korzystnych bakterii, które naturalnie produkują krótkołańcuchowe kwasy tłuszczowe, w tym kwas masłowy. To tworzy bardziej przyjazne środowisko dla regeneracji zdrowej mikroflory w trakcie i po zakończeniu terapii antybiotykowej. Jednym z częstych skutków ubocznych terapii antybiotykowej jest biegunka poantybiotykowa, spowodowana zaburzeniem równowagi mikrobioty jelitowej. Maślan sodu, dzięki swoim właściwościom wspierającym odbudowę bariery jelitowej i regulującym mikrobiotę, może skutecznie wspierać w zapobieganiu biegunce lub złagodzeniu jej objawów.